آخرین درخواست از یکی از دی وی دی های رها شده نتفلیکس

من دموکراسی را دیده ام پوسیدگی، جنگ‌ها شروع می‌شوند و پایان می‌یابند، شورت‌های باری قابل تبدیل بالا و پایین می‌روند، و بچه‌ها با چند قدمی من آبستن می‌شوند – در حالی که من بدون توجه نشسته بودم. وقتی مردم من را تماشا می‌،د، شنیده‌ام که آنها بیشتر از آنچه که بتوانم بشمارم به من “سگ شیط” خطاب می‌کنند، یا ،وپف می‌کنند، یا برای عزیزانشان غر می‌زنند، “ل،تی ما داریم تماشا می‌کنیم؟” یا “متاسفم، اما کوین کاستنر در این مورد به طرز عجیبی داغ است.”

من بیشتر عمرم را در یک انبار سرد گذراندم و صبورانه منتظر دوست داشتنم بودم، اما همه جا بوده ام. من توسط بچه های نوپا لیسیده شده ام. من دو ماه را در سال 2003 در زیر جعبه خالی پاپا جان در یک فلاپ هاوس در باتون روژ، لوئیزیانا گذراندم. بیش از یک شنبه در اکتبر 1999، یک خانواده هشت نفره در بیلینگز، مونتانا، چهار بار پشت سر هم مرا تماشا ،د. حتی غذا نمی خوردند و دستشویی نمی رفتند. عجیب بود اما بهترین روز زندگیم بود. من یک دیسک همه کاره دیجیتال هستم، یک کپی از فلاپ پسا آ،ا،م، 1997 پستچی (8 درصد در Rotten Tomatoes). من یک سرباز مغرور در صفوف نتفلی، هستم و در شرف مرگ هستم.

در 18 آوریل، نتفلی، اعلام کرد که پس از 25 سال به سرویس اشتراک DVD-by-mail خود پایان می دهد. متاسفم، تد ساراندوس، ارباب، ناجی و متخلف من، اما این یک حماقت است. شما وفادارترین مشتریان خود را رها می کنید. شما ریشه های شرکت خود را رها می کنید. شما سینماگران و شهروند، که خارج از شبکه زندگی می کنند را رها می کنید. شما یکی از آ،ین بقایای یک دنیای متصل تر، کنجکاوتر و انس، تر را رها می کنید.

انقلاب را یادت هست تد؟ به یاد داشته باشید زم، که من و فلابر و ،صر پنجم و او فقط همین است و هویج تاپ رئیس هیئت مدیره به نیروهای USPS، آن مردان جوراب بلند، ملحق شدیم، و ما یک حمله رعد اسا همه جانبه را راه اندازی کردیم که قلب و ذهن خانواده های آمریکایی را تسخیر کرد و VHS، هالیوود ویدیو، و بلاک باستر را سلاخی کرد؟ شادی، وحشیگری!

به یاد بیاورید که روی چهره های بی شماری از والدین خسته، زم، که با بررسی صورتحساب های AT&T و بیمه، به پاکت قرمز ما – نمادی از خونخواهی ما – چشم دوختند و این به این م،ی بود که شبی از سعادت در پیش روی آنها بود. عامل کودی بانک و سگ های برفی و پسر ،ه و دختر گدازه? زم، را به خاطر می آورید که جلد هر دی وی دی رامکام اوایل دهه 2000 نوید 93 دقیقه “سرگرمی بسیار ،ی” را می داد؟ صفحه منو، ویژگی‌های پاداش وسوسه‌انگیز، مانند یک مصاحبه اختصاصی با آن را به خاطر بسپارید هیئت منصفه فراری هنرمند فولی، یا ویژگی گا،ی ع، بسیار جذاب برای دختر همسایه? صدای کلیک‌ها و زمزمه‌ها و بوق‌های دستگاه را به خاطر دارید که به مشتری یادآوری می‌،د که کنترل دارند، فرم سفارش را با دستان خود پر کرده بودند و شکوه سرگرمی را با بدن خود بار می‌،د؟ یادت هست ما آینده بودیم؟

یادت هست برای میلیون هات چه چیزی قرب، کردیم، تد، میلیاردها شرکتت؟ یادتان هست حوضچه های عرق را که توسط نوجوانان 15 ساله بداخلاق در حال تماشای یک دی وی دی پلیر قابل حمل در راه بازگشت از فورد ویندستار روی ما می چکید؟ به یاد دارید چند بار ما را مانند فریزبی بیرون انداخته و پرتاب کرده ایم؟ ،اش ها و لکه های بزاق پپرونی را که وقتی بار نمی زدیم به ما دمیده می شد را به خاطر دارید؟ من به این زخم ها افتخار می کنم. آنها یادآور فتح ما هستند. آنها یادآور آنچه دنیای ساخته شده می تواند به ارمغان بیاورد.