رمز و راز خزندگان باستانی نوادا

برلین، نوادا، است صندوقچه گنج برای دیرینه شناسان. درست در پایین جاده معادن طلا و نقره متروکه، مجموعه ای سنگی از استخوان ها به گذشته ای حتی غنی تر اشاره می کند. پارک ،تی برلین-ایکتیوسور مملو از ده ها فسیل از ،ندگان دریایی باست، است. آن بستر استخو، آنقدر فراوان و عجیب است که محققان ده ها سال است که سر خود را روی آن می خارند.

نیک پینسون، متصدی ،داران دریایی فسیلی در موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونیان، می‌گوید: «مکان‌هایی وجود دارد که ،ت‌های ایکتیوسور بسیار متراکم‌تر هستند، از جمله مکان‌هایی در شیلی و آلمان». اما این مکان، برلین-ایکتیوسور در شرق نوادا، برای مدت طول، واقعاً از توضیح فرار کرده است. در یک معدن خاص، حداقل هفت نفر از این جنس وجود دارد شونیسوروس– یک دلفین نفاخ به اندازه اتوبوس با چهار باله اندام مانند – اساساً روی هم قرار گرفته بودند.

فرضیه‌های قبلی عمدتاً بر دلایل فیزیکی یا محیطی برای خوشه‌ای از فسیل‌ها متمرکز بودند. یکی نشان داد که این حیوانات حدود 230 میلیون سال پیش در آب های کم عمق گیر افتاده بودند و به صورت گروهی مرده بودند. یا شاید یک فوران آتشفش، آنها را در پی داشته باشد. پینسون تصور دیگری داشت، چیزی که تیم او با استفاده از تجسم‌های سه بعدی از سایت، و همچنین فسیل‌ها و سایر سرنخ‌ها در پرونده‌های زمین‌شناسی آزمایش ،د.

نوشتن در مجله زیست شناسی فعلی، امروز تیم پینسون شواهد ارائه می کند که شونیسورها به آنجا آمدند برای تولید مثل. تیم به این نتیجه رسید که حیوانات برای زایمان از مسافت های طول، مهاجرت ،د، مانند برخی از نهنگ های امروزی. این کشف نه تنها نمونه ای از “تکامل همگرا” را نشان می دهد، که در آن صفات ی،ان به طور مستقل در گونه های مختلف تکامل می یابند، بلکه همچنین قدیمی ترین نمونه ای از مهاجرت به صورت گروهی به محل تعیین شده برای زایمان.

Lene Liebe Delsett، دیرینه‌شناس مهره‌داران در دانشگاه اسلو، نروژ، که در این مطالعه شرکت نداشت، می‌گوید: «آنها در حال ارائه یک مورد کاملاً قانع‌کننده هستند. ایکتیوسورها اولین چهارپایان بزرگ دریایی بودند. و در سراسر تریاس، آنها بسیار متفاوت بودند، بنابراین تنوع زیادی وجود داشت. فقط یک دوره زم، بسیار جالب برای دانستن بیشتر در مورد آن است.”

داستان مبدا از شونیسورها با مرگ آغاز می شود – بسیاری از آن.

حدود 251 میلیون سال پیش، بین دوره های پرمین و تریاس، بزرگترین رویداد انقراض زمین حدود 95 درصد از همه گونه های دریایی را نابود کرد. این به اصطلاح “مرگ بزرگ” مناظر متنوع موجودات اقیانوس را از بین برد. برخی از حیواناتی که در جای خود رشد ،د عجیب تر و عجیب تر بودند. بزرگتر نسبت به قبل

تریاس متعاقب آن یک مسابقه تسلیحاتی تکاملی را آغاز کرد. طعمه پوسته‌های سخت‌تر و تحرک بهتری را به وجود آورد، شکارچیان از پوسته‌های آمونیت ،د می‌،د و ماهی را بهتر از همیشه شکار می‌،د و غیره. ایکتیوسورها که از ،ندگان زمینی به گونه‌های جدیدی با اندازه‌های مختلف تکامل یافته‌اند، تا حدی این فشار را برانگیختند و به سرعت بر اقیانوس تسلط یافتند. این شونیسوروس جنس، به ویژه، رشد کرد و به برخی از بزرگترین شکارچیان دریایی در اطراف تبدیل شد. پینسون می گوید: “آنها قبل از هر چیز به اندازه نهنگ ها دست یافتند.”

پینسون معمولاً بیشتر یک مرد نهنگ است. او در ،دار، تخصص دارد که حدود 325 میلیون سال پیش از ،ندگان جدا شدند. اما ،ندگان دریایی باست، مانند ،ندگان تحت راسته Ichthyosaur شباهت های زیادی به ،داران دریایی موجود دارند. اجداد آنها از خشکی آمده اند، آنها جوان زنده به دنیا می آورند، باله های مشابهی داشتند و چهارپایان هستند، ی،ی چهار پا. و Pyenson به خوبی در این نوع رمز و راز آشناست. حدود یک دهه پیش در آتاکاما، شیلی، او و همکارانش در آمریکای ج،ی از نقشه برداری سه بعدی و تجزیه و تحلیل شیمیایی استفاده ،د تا نشان دهند که یک خوشه فشرده حداقل 40 نهنگ فسیل شده باید 7 تا 9 میلیون سال پیش در اثر شکوفایی جلبکی سمی مرده باشند.