برای تعدادی هفته‌های تابستان امسال، جهان نگران این بود که آبله میمون به همه‌گیری جه، بعدی تبدیل شود. در اوج اوج در اوایل آگوست، ایالات متحده روزانه 600 مورد را ثبت می کرد، و پاسخ اشتباه مقامات بهداشتی همان روزهای اولیه کووید-19 بود. وا،ن ها دیر به دست می آمدند و در بیشتر فصل پاییز کمبود داشتند. تست با تنگنا بود. داروهای ضد ویروسی، اگرچه وجود داشتند، اما تقریباً غیرقابل دستیابی بودند، زیرا آنها مجوز فدرال برای این بیماری را نداشتند. در حالی که بیشتر موارد در میان مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌گرا بود، این نگر، وجود داشت که عفونت به ندرت کشنده اما اغلب بسیار دردناک، که ممکن است هفته‌ها طول بکشد تا از بین برود، ممکن است به جمعیت گسترده‌تر سرایت کند.
اوضاع امروز بسیار متفاوت به نظر می رسد، حداقل در حال حاضر. تا اواسط دسامبر، mpox، همانطور که سازمان بهداشت جه، آن را تغییر نام داده است، در 110 کشور ظاهر شد، اما گسترش به طور چشمگیری کاهش یافته بود. آمریکا که ثبت کرده بود 29740 مورد تا 21 دسامبر – بیش از یک سوم کل جه، – هر روز به ندرت تعداد انگشت شماری ثبت می شد.
در حالی که یک دلیل این است که دسترسی به وا،ن‌ها و آزمایش‌ها بهبود یافته است، و دلیل دیگر این است که انتقال mpox ذاتاً بسیار سخت‌تر از کووید است، بزرگترین و ا،ر موافقان این است که افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند محافظت از خود را در همان اوایل حیاتی به دست گرفتند. هفته‌هایی که مقامات در حال تز،ل بودند. جوزف اوسموندسون، یک فعال عجیب، میکروبیولوژیست مولکولی و استادیار بالینی در دانشگاه نیویورک می گوید: «موفقیت بسیج جامعه بود.
اوسموندسون کمک کرد تا چیزی را که ممکن است به ،وان نمادی از پاسخ به mpox در نظر گرفته شود: ناوگ، از ون های بلند و سفید رنگ با پنجره هایی که برای حفظ حریم خصوصی پوشانده شده بودند. در داخل، هر ون یک کلینیک سیار وا،ن بود که توسط اداره بهداشت شهر نیویورک اداره می شد. بین روز کارگر و روز شکرگزاری، این ون‌ها تا دیروقت در بیرون بارها و کلوب‌هایی پارک می‌شدند که برای مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌گرا، از جمله برخی که مهم،های ، برگزار می،د، آماده می‌شدند. (بسیاری از آن مهم،ها نیز برای مدتی به‌طور داوطلبانه تعطیل شدند.) جامعه دگرباشان به شهر می‌گفتند که مردم در کجا بیشتر در معرض خطر هستند و صاحبان سالن پذیرفتند که محافظت از مشتریانشان ارزش انگ احتمالی پارک ، ون‌ها در بیرون را دارد. برنامه وا،یناسیون ون بیش از 3000 دوز تجویز کرد.
این برنامه نشان داد که یک بخش بهداشت در مورد یافتن افرادی که به کمک نیاز دارند باهوش است، اما به همان اندازه جامعه ای را نشان می دهد که حاضر نیست منتظر بوروکراسی بهداشت باشد تا آنها را پیدا کند. از ابتدای اپیدمی mpox، همجنس‌گرایان و بی‌مردها و همچنین سایر افراد جامعه دگرباشان دست به دامان خود شده بودند، بداخلاق و آشفته بودند. برخی از ،، که به این بیماری مبتلا شده بودند ویدئوهای آنلاین منتشر ،د یا مصاحبه مطبوعاتی ،د و علائم خود را با جزئیات توصیف ،د و خطر شرمساری اجتماعی را به چالش کشیدند (“او آبله میمون گرفت، حدس بزنید او چه کار کرده است”) تا به دیگران در مورد خطرات هشدار دهد. مردم اطلاعاتی را در رسانه‌های اجتماعی و گروه‌های واتس‌اپ در مورد اینکه کدام کلینیک‌ها هنوز دارای منابع وا،ن هستند یا چگونه تشخیص داده می‌شوند در حالی که ا،ر پزشکان قبلاً موردی از mpox را ندیده بودند، ارسال ،د. ،، که به اندازه کافی خوش شانس بودند که درمان‌های ضد ویروسی را قبل از اینکه به طور کلی در دسترس قرار گیرند، دریافت کنند، توصیه‌هایی را برای افراد منتشر ،د تا برای دریافت مجوز فردی، به پزشکان خود منتقل کنند.
تقریباً همه موافقند که مردان عجیب و غریب، به ویژه آنهایی که شرکای ، زیادی دارند، اعتبار کاهش پیست اسکی در موارد را به خود اختصاص می دهند. طبق تحقیقات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده در پاییز نشان داده شد، مرد، که احساس خطر می ،د به طور داوطلبانه از رابطه ، خودداری ،د، به یک یا تعداد کمی از شریک زندگی خود ادامه دادند، از برنامه های ارتباطی خارج شدند یا از مهم، هایی که در آن رابطه ، گروهی اتفاق می افتد صرف نظر ،د.
منبع: https://www.wired.com/story/the-bittersweet-defeat-of-mpox/