طرحی جسورانه برای پرتاب انرژی خورشیدی از فضا

این که آیا شما پوشش می دهید بیابان ها، پارکینگ های زشت، کانال ها و یا حتی دریاچه های آفتابی با پنل‌های خورشیدی، ابرها گهگاه مانع می‌شوند و هر روز خورشید باید غروب کند. آژانس فضایی اروپا می گوید مشکلی نیست: فقط آرایه های خورشیدی را در فضا قرار دهید.

این آژانس اخیراً یک برنامه اکتشافی جدید به نام اعلام کرده است سولاریسکه هدف آن این است که بفهمد آیا پرتاب سازه های خورشیدی به مدار، استفاده از آنها برای مهار نیروی خورشید و انتقال انرژی به زمین از نظر فنی و اقتصادی امکان پذیر است یا خیر.

اگر این مفهوم محقق شود، تا حدودی در دهه 2030 سولاریس می تواند شروع به ارائه انرژی خورشیدی مبتنی بر فضا همیشه در فضا کند. در نهایت، می‌تواند 10 تا 15 درصد از مصرف انرژی اروپا را تشکیل دهد و نقشی در هدف اتحادیه اروپا برای دستیابی به انتشار خالص کربن تا سال 2050 ایفا کند. فضا برای کمک به کاهش تغییرات اقلیمی چه کار دیگری می تواند انجام دهد – نه اینکه آن را فقط از بالا نظارت کند، همانطور که در چند دهه گذشته انجام داده ایم؟ از سانجی ویجندران، که رهبری ابتکار عمل را بر عهده دارد و نقش اصلی را در برنامه مریخ آژانس نیز ایفا می کند، می پرسد.

ویجندران می‌گوید محرک اصلی سولاریس نیاز به منابع انرژی پاک مستمر است. برخلاف سوخت‌های فسیلی و انرژی هسته‌ای، خورشید و باد متناوب هستند – حتی آفتاب‌ترین مزارع خورشیدی در ا،ر مواقع بیکار می‌نشینند. تا زم، که فناوری‌های باتری بهبود نیابند، امکان ذخیره مقادیر زیادی انرژی از انرژی‌های تجدیدپذیر وجود نخواهد داشت. با این حال، طبق گفته ویجندران، آرایه های خورشیدی فضایی می توانند بیش از 90 درصد کارآمد باشند. (در حدود 10 درصد باقیمانده، زمین مستقیماً بین خورشید و آرایه قرار می گیرد و نور را مسدود می کند.)

این برنامه – غیرمرتبط با رمان علمی تخیلی است،سلاو لم با همین نام – یک برنامه “آمادگی” در نظر گرفته می شود، به این م،ی که ESA قبلاً یک مطالعه آزمایشی را تکمیل کرده است، اما هنوز برای توسعه در مقیاس کامل آماده نیست. این امر مست،م طراحی نمایشی از این فناوری در مدار، پرتاب آن در سال 2030، توسعه نسخه کوچکی از یک نیروگاه خورشیدی فضایی در اواسط دهه 2030 و سپس افزایش چشمگیر آن است. در حال حاضر، محققان ESA با بررسی آنچه که برای مونتاژ رباتیک ماژول‌های یک آرایه خورشیدی بزرگ لازم است، برای مثال زم، که در مدار زمین ثابت در ارتفاع حدود 22000 مایلی قرار دارند، شروع خواهند کرد. به این ترتیب، سازه بدون توجه به چرخش زمین، به طور مداوم بالای یک نقطه خاص از زمین باقی می ماند.

برای پیشبرد این پروژه، ویجندران و تیمش باید تا سال 2025 تعیین کنند که دستیابی به انرژی خورشیدی مبتنی بر فضا به روشی مقرون به صرفه واقعاً ممکن است. ناسا و و، انرژی کاوش کرد این مفهوم در دهه 1970 و 1980 بود، اما به دلیل هزینه ها و چالش های تکنولوژیکی آن را کنار گذاشت. با این حال، از آن زمان خیلی چیزها تغییر کرده است. هزینه های پرتاب کاهش یافته است، عمدتا به لطف موشک های قابل استفاده مجدد. ماهواره ها تبدیل شده اند ارزان تر برای تولید انبوه. و هزینه فتوولتائیک ها که نور خورشید را به الکتریسیته تبدیل می کنند کاهش یافته است و انرژی خورشیدی در مدار را با منابع انرژی زمینی رقابتی تر می کند.