فیزیکدانان یک قانون کوانتومی را بازنویسی می کنند که با جهان ما در تضاد است

کات، گفت: «برخی از تنظیمات آینده وجود دارد که با هیچ چیز در گذشته مطابقت ندارد. “هیچ چیزی در گذشته وجود ندارد که به آنها تبدیل شود.”

گیدینگ اصل مشابهی را برای رد حالات متناقضی که در حین مطالعه سیاهچاله ها در سال گذشته با آن مواجه شده بود، پیشنهاد کرده است. او آن را “تاریخ مهم استو معتقد است که وضعیت معینی از جهان تنها زم، از نظر فیزیکی امکان پذیر است که بتواند بدون ایجاد تضادها به سمت عقب تکامل یابد. او گفت: «این به نوعی یک پازل ماندگار بوده است. استرومینگر و کات، “آن پازل را در نظر گرفته و از آن برای ایجاد انگیزه احتمالاً روش جدیدی برای تفکر در مورد چیزها استفاده می کنند.”

گیدینگ معتقد است که این رویکرد مستحق توسعه بیشتر است. دیتریچ نیز همینطور است، که یک دهه پیش در حالی که تلاش می کرد فرمول بندی کند، به درک مشابهی در مورد ایزومتریک رسید. نظریه کوانتومی ،اب بازی فضا-زمان با همکارش فیلیپ هون. یک امید این است که چنین کاری در نهایت منجر به قانون ایزومتریک خاصی شود که ممکن است بر جهان ما حاکم باشد – نسخه ای نسبتاً پیچیده تر از “0 به 01 می رود”. کات، حدس می‌زند که یک ایزومتریک کیهان‌شناختی واقعی را می‌توان با مح،ه اینکه کدام ال،ای خاص در توزیع ماده در آسمان امکان‌پذیر است و کدام غیرممکن است، و سپس آزمایش آن پیش‌بینی‌ها در برابر داده‌های رصدی تأیید شد. او گفت: “اگر دقیق تر به آن نگاه کنید، این را خواهید یافت، اما نه این را.” “این می تواند واقعا مفید باشد.”

به ایزومتریک و فراتر از آن

در حالی که چنین شواهد تجربی ممکن است در آینده به دست بیاید، در کوتاه مدت، شواهدی برای ایزومتریک احتمالاً از مطالعات نظری و آزمایش‌های فکری حاصل می‌شود که نشان می‌دهد به ،یب شکل‌پذیری فضا-زمان با دامنه‌های نظریه کوانتومی کمک می‌کند.

یک آزمایش فکری که در آن یکپارچگی ترسناک به نظر می‌رسد شامل سیاه‌چاله‌ها، غلظت‌های شدید ماده است که فضا-زمان را به بن‌بست تبدیل می‌کند. استیون هاوکینگ در سال 1974 مح،ه کرد که سیاه‌چاله‌ها در طول زمان تبخیر می‌شوند و حالت کوانتومی هر چیزی که در آن سقوط می‌کند پاک می‌شود – یک نقض ظاهرا آشکار یکپارچگی به نام پارادو، اطلاعات سیاهچاله. اگر سیاهچاله ها دارای فضاهای هیلبرت باشند که به طور ایزومتریک بالغ می شوند، همانطور که کات، و استرومینگر فرض می کنند، فیزیکدانان ممکن است با معمایی متفاوت از آنچه فکر می ،د روبرو شوند. استرومینگر گفت: «فکر نمی‌کنم راه‌حلی وجود داشته باشد که این موضوع را در نظر نگیرد.

جایزه دیگر یک نظریه کوانتومی دقیق است که نه تنها چگونگی رشد کیهان را توضیح می دهد، بلکه در وهله اول همه چیز از کجا آمده است. ارک، حامد گفت: «ما جهان نداریم و ناگهان یک جهان داریم. “این چه نوع تکامل واحد است؟”

با این حال، ارک،-حامد به ،ه خود تردید دارد که مبا، ایزومتریک با یکپارچگی به اندازه کافی پیش برود. او یکی از رهبران یک برنامه تحقیقاتی است که در تلاش است تا از بسیاری از مفروضات اساسی در نظریه کوانتومی و نسبیت عام رهایی یابد، نه فقط وحدت.

او گمان می‌کند که هر نظریه‌ای که بعداً بیاید، شکلی کاملاً بدیع به خود می‌گیرد، درست همانطور که مک،ک کوانتومی گسست کاملی از قو،ن حرکت اسحاق نیوتن بود. او به ،وان یک مثال گویا از شکلی که ممکن است شکل جدید باشد، به یک برنامه تحقیقاتی اشاره می کند که از آن نشات می گیرد یک کشف 2014 او به همراه یاروسلاو ترنکا، شاگردش در آن زمان، ساخت. آنها نشان دادند که وقتی ذرات خاصی با هم برخورد می کنند، دامنه هر پیامد ممکن با حجم یک جسم هندسی برابر است. به نام آمپلیتوهدر. مح،ه حجم جسم بسیار ساده‌تر از استفاده از روش‌های استاندارد برای مح،ه دامنه‌ها است، که به سختی تمام روش‌هایی را که ممکن است برخورد ذرات رخ می‌دهد، لحظه به لحظه بازسازی کند.

جالب است که در حالی که آمپلیتوهدرون پاسخ هایی را می دهد که از یکپارچگی تبعیت می کنند، از این اصل برای ساخت خود شکل استفاده نمی شود. همچنین هیچ فرضی در مورد چگونگی حرکت ذرات در فضا و زمان وجود ندارد. موفقیت این فرمول‌بندی کاملاً هندسی فیزیک ذرات، امکان نگاهی تازه به واقعیت را افزایش می‌دهد، چشم‌اندازی فارغ از اصول ارزشمندی که در حال حاضر در تضاد هستند. محققان به تدریج رویکردی را برای کشف اشکال هندسی مرتبط با ذرات مختلف و نظریه های کوانتومی تعمیم داده اند.

“[It] کات، گفت، ممکن است راه متفاوتی برای سازماندهی وحدت باشد، و شاید بذرهایی برای فراتر رفتن از آن باشد.

داستان اصلی تجدید چاپ با اجازه از مجله کوانتا، یک نشریه مستقل از سرمقاله بنیاد سیمونز که ماموریت آن افزایش درک عمومی از علم با پوشش پیشرفت ها و روندهای تحقیقاتی در ریاضیات و علوم فیزیکی و زیستی است.