من خانواده انتخابی خود را در رسانه های اجتماعی پیدا کردم

شش ماه بعد من برای اولین بار در اینستاگرام پست گذاشتم، شوهر و بچه هایم را پشت سر گذاشتم و به تنهایی 348 مایل رانندگی کردم تا در ، وگاس با یک سری غریبه ملاقات کنم. ژانویه 2013 بود. در 10 سال پس از آن، بسیاری از این گروه از “غریبه ها” عزیزترین دوستان، همراهان سفر، ماجراجویان، و به جرأت می توانم بگویم، به خانواده من تبدیل شده اند. اگر اینستاگرام نبود ما همدیگر را نمی شناختیم.

هنگامی که این پلتفرم در سال 2010 راه اندازی شد و شنیدم که به جای اخبار شخصی، شایعات و نظرات سیاسی، فقط به اشتراک گذاری تصاویر است، من شروع به کار کردم و اولین ع،م را پست کردم. این تابلوی نئونی بالای رستوران 1958 Rae’s در غرب لس آنجلس، جایی که من در آنجا بزرگ شده بودم، بود. با اطمینان از اینکه من تنها ،ی بودم که از یک تابلوی قدیمی ع، گرفتم، جستجو کردم: #vintageneonsigns. در کمال تعجب، تعدادی ع، ظاهر شد، درست شبیه ع، هایی که برای چندین دهه گرفته بودم. سایر عکاسان نشانه نیز به همان اندازه شگفت زده شدند. کتی کیکرت، طراح گرافیک مستقر در لس آنجلس، می‌گوید: «نمی‌دانستم که افراد دیگری در آنجا هستند که همین کار عجیب و غریب را انجام می‌دهند» و نگهبان آوریل برایان، از کالامازو، میشیگان، خاطرنشان می‌کند: «بالا،ه من تنها نبودم!»

شیفتگی ما به تابلوهای قدیمی تبدیل به وسواسی برای ثبت آنها در ع، شد. در حالی که دوستان و خانواده ما تثبیت ما را با چیزهایی که ا،ر مردم حتی متوجه نمی‌شوند درک نمی‌،د یا اگر متوجه می‌شدند، آن را یک چشم درد می‌دانستند، ما به این کار ادامه می‌دادیم و هر کدام فکر می‌کردیم که باید تنها ،ی باشیم که این علاقه عجیب و غریب را داریم. مارک استاین، یک توسعه‌دهنده نرم‌افزار در دنور، اعتراف می‌کند که «تعدادی از دوستان و اعضای خانواده در مورد وسواس عجیب من می‌دانستند … اما در بیشتر موارد آن را برای خودم نگه داشتم.»

من دوستان تیرانداز نشانه را در اینستاگرام و اکانت‌هایی که دنبال می‌،د دنبال می‌کردم و آنها هم مرا دنبال می‌،د. چیز بعدی که می‌دانستم، با کمی ،ره، در حال رانندگی به ،‌وگاس بودم تا با یک گروه حدوداً 20 نفری، تقریباً 25 تا 60 ساله، از سراسر ایالات متحده و کانادا ملاقات کنم. استیو اشپیگل، نویسنده ،ن لس آنجلس، که در اولین سفر با او آشنا شدم و به دوست عزیزی تبدیل شده است که هر روز با او ارتباط برقرار می کنم، نگر، من را به اشتراک می گذارد: «هنوز به یاد دارم که در فرودگاه بربانک نشسته بودم و به این فکر می کردم: «قرار است یک روز را بگذرانم. آ، هفته در وگاس با تعدادی از افرادی که در یک برنامه ملاقات کردم! این دیوانه است!»

هیچ یک از ما نمی دانستیم که این سفر آغاز یک جامعه الهام بخش و حمایتگر از ارواح خویشاوندی خواهد بود که برای همیشه دوست، برای خود پیدا می کنند. از آن سفر، بسیاری از ما در تماس منظم، حتی روزانه، ماندیم. ما برای «شکار نشانه‌ها» محلی بی‌شماری ملاقات کردیم، در سراسر ایالات متحده (و یک بار به کوبا) سفر کردیم و چند نمایشگاه گروهی داشتیم. این گروه متشکل از 20 غریبه در ، وگاس به یک جامعه بین المللی با بیش از 220 نفر تبدیل شد. در سال 2017، چهار عضو – اشپیگل، ویل هانسن، و مایک و مارلا زک – نام این گروه را دادند. یونایتد را امضا می کند. این گروه فراگیر بود و برای هر دوستدار نئون قدیمی باز بود.

از آنجایی که بزرگسالان درگیر شغل و خانواده هستند، ملاقات با افراد جدید و ایجاد دوستی های م،ادار آسان نیست. بسیاری در قبیله ما احساس انزوا، قطع ارتباط، تنهایی و از دست دادن حس هدف را توصیف ،د. ملاقات‌ها، نمایش‌های گروهی، رویدادهای آموزشی، و تلاش‌های حفاظتی ما به ما استراحت خوش‌آمدی از زندگی واقعی، و همچنین یک ،وجی خلاقانه ارزشمند، ارتباطات م،ادار، و احساس تعلق و هدف را به ما داد.