ناسا در مورد ردیابی آلودگی هوا واقعا جدی می شود

Tempo همچنین می تواند تغییرات آلودگی را در مقیاس محله ردیابی کند. Lefer پیش‌بینی می‌کند که این امر به‌ویژه برای افشای بی‌عدالتی زیست‌محیطی مفید است، زیرا مناطق کم‌درآمد و جداسازی‌شده نژادی به احتمال زیاد در نزدیکی منابع انتشار مانند بنادر و پالایشگاه‌ها قرار دارند. او می گوید: «و داده های ماهواره ای می تواند این را نشان دهد. پیش‌بینی آب‌وهوا نیز مفید خواهد بود: با اطلاعاتی که به طور مداوم در سراسر آمریکای شمالی جمع‌آوری می‌شود، آژانس‌ها می‌توانند شرایط آینده را به‌طور دقیق‌تر استنباط کنند، به‌ویژه در مکان‌هایی که در حال حاضر داده‌ها فقط برای یک زمان خاص از روز وجود دارد.

اما این ماموریت محدودیت هایی دارد: ماهواره ها فقط به پایین نگاه می کنند، همانطور که م،تورهای زمینی سنجش از راه دور فقط به بالا نگاه می کنند. گرگوری فراست شیمیدان از اداره ملی اقیانوسی و جوی می گوید: از این طریق چیزهای زیادی نادیده گرفته می شوند، مانند جزئیات مربوط به اینکه کدام آلاینده ها در ارتفاعات مختلف هستند. به همین دلیل است که در تابستان امسال ناسا با NOAA، بنیاد ملی علوم، و چندین موسسه دیگر برای پر ، شکاف های بین فضا و زمین. ابزار روی کشتی DC-8 ناسا، گلف استریم III و Vو سایر جت ها گازها و ذرات معلق در هوا را در بالای مناطق شهری مانند شهر نیویورک، لس آنجلس و دی سی و همچنین مناطق ساحلی مشخص خواهند کرد.

این خوانش‌ها داده‌های فضایی Tempo را کالیبره می‌کنند و در مناطقی که فاقد پوشش ماهواره‌ای یا زمینی خوب هستند به آن اضافه می‌شود. همه این داده ها را با اطلاعات م،تورهای EPA و مدل های آب و هوا ،یب کنید و دانشمندان به زودی قادر خواهند بود جو را از دیدگاه های مختلف تجزیه و تحلیل کنند. فراست می‌گوید: «وقتی این کار را انجام دهیم، مانند این است که همه جا یک دستگاه نظارت بر آلودگی هوا داشته باشیم.»

دانشمندان علاقه خاصی به تعقیب آلاینده هایی به نام PM 2.5 یا ذرات با قطر کمتر از 2.5 میکرومتر دارند. آئروسل هایی مانند این کمتر از 1 درصد جو را تشکیل می دهند. فراست می گوید که این مقدار زیادی نیست، اما همه مشکلات کیفیت هوا به این اجزای ردیابی مربوط می شود. آنها به محصولات زراعی آسیب می رسانند، دید را بدتر می کنند و به اندازه کافی کوچک هستند که در ریه های افراد قرار می گیرند که می تواند منجر به بیماری های قلبی عروقی و تنفسی شود. ذرات ریزتر – کمتر از یک میکرومتر – حتی می توانند وارد جریان خون شوند.

دیوید دینر، دانشمند سیاره‌شناسی در ناسا می‌گوید: «ذرات معلق در هوا به ،وان بزرگ‌ترین خطر سلامت محیطی در سراسر جهان در نظر گرفته می‌شوند. اما اینکه کدام نوع PM 2.5 برای انسان مضرتر است، هنوز یک راز است. او می‌گوید: «همیشه این سؤال وجود دارد که آیا بدن ما به اندازه این ذرات حساس‌تر است یا ،یب شیمیایی آنها.

برای پی بردن به این موضوع، داینر اولین همکاری ناسا با سازمان های بهداشتی بزرگ، از جمله مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها و مؤسسه ملی بهداشت را بر عهده دارد. با همکاری آژانس فضایی ایتالیا، این گروه ها قصد دارند سال آینده رصدخانه ای به نام MAIA یا تصویرگر چند زاویه ای برای آئروسل ها راه اندازی کنند که از هوای 11 منطقه شهری پرجمعیت سیاره مانند بوستون، ژوهانسبورگ و نمونه برداری خواهد کرد. تلآویو. تصویرساز پراکندگی نور خورشید از ذرات معلق در هوا را اندازه گیری می کند تا در مورد اندازه و ،یب شیمیایی آنها اطلاعات ،ب کند. این داده‌ها در اختیار اپیدمیولوژیست‌ها قرار می‌گیرد و آن‌ها آن‌ها را با اطلاعات م،تورهای زمینی ،یب می‌کنند و آن را با سوابق بهداشت عمومی مقایسه می‌کنند تا بفهمند چه اندازه و ،یبی از ذرات با مشکلات سلامتی خاص، مانند آمفیزم، عوارض بارداری، و زودرس مرتبط است. مرگ.