نه، انرژی فیوژن “بی حد و حصر” نخواهد بود

میشل بیندرباوئر، مدیرعامل TAE Technologies، در پاسخ به سوالی درباره اقتصاد طراحی توکامک شرکتش، می‌گوید: «این سوالی نیست که من اغلب با آن مواجه شوم. مردم بیشتر به این سوال می پردازند که او چگونه قصد دارد پ،ما را در راکتور خود تا 1 میلیارد درجه سانتیگراد گرم کند، از 75 میلیونی که شرکت تاکنون نشان داده است. او می گوید، اما سؤالات در هم تنیده شده اند.

این دمای شدید مورد نیاز است زیرا TAE از بور به ،وان سوخت در کنار هیدروژن استفاده می کند، که بایندرباوئر فکر می کند در نهایت راکتور همجوشی را ساده می کند و منجر به نیروگاهی می شود که ساخت آن ارزان تر است. او هزینه‌ها را جایی بین شکافت و انرژی‌های تجدیدپذیر قرار می‌دهد – تقریباً همان جایی که مدل‌سازان پرینستون می‌گویند باید باشد. او خاطرنشان می کند که در حالی که ساخت نیروگاه های همجوشی گران تمام می شود، سوخت بسیار ارزان خواهد بود. به علاوه، خطر کمتر تصادفات و ضایعات رادیواکتیو سطح بالا کمتر به م،ای مهلت از مقررات گران قیمت است که هزینه‌های نیروگاه‌های شکافت را افزایش داده است.

باب مامگارد، مدیر عامل شرکت Commonwealth Fusion Systems، یکی از شاخه‌های MIT، می‌گوید که از دیدن مدل‌سازی پرینستون خوشحال است، زیرا فکر می‌کند توکامک آنها می‌تواند این ا،امات هزینه را بر طرف کند. این ادعا اساساً در یک آهنربای فوق‌العاده است که شرکت امیدوار است به آن اجازه دهد تا توکاماک‌ها – و در نتیجه نیروگاه‌ها – را در مقیاس کوچک‌تر راه‌اندازی کند و در هزینه‌ها صرفه‌جویی کند. CFS در حال ساخت یک نمونه اولیه کوچک شده از طرح همجوشی خود در ماساچوست است که شامل ا،ر اجزای مورد نیاز یک کارخانه در حال کار است. او می‌گوید: «در واقع می‌تو،د بروید و آن را ببینید، آن را لمس کنید و به ماشین‌ها نگاه کنید.

نیک، هاوکر، مدیرعامل First Light Fusion، یک شرکت همجوشی اینرسی، خود را منتشر کرد. تجزیه و تحلیل اقتصادی برای قدرت همجوشی در سال 2020 و با شگفتی متوجه شدم که بزرگترین محرک های هزینه در محفظه همجوشی و مواد غیرعادی آن نیست، بلکه خازن ها و توربین ها هستند که هر نیروگاهی نیاز دارد.

با این حال، هاوکر نسبت به برخی از همکارانش انتظار دارد روند کندتر افزایش یابد. او می‌گوید: «نخستین نیروگاه‌ها دائماً می‌شکنند، و این صنعت به حمایت قابل توجهی از ،ت نیاز دارد – درست مانند صنعت خورشیدی در دو دهه گذشته. به همین دلیل است که او فکر می‌کند این چیز خوبی است که بسیاری از ،ت‌ها و شرکت‌ها رویکردهای متفاوتی را امتحان می‌کنند: این شانس بقای برخی فناوری‌ها را افزایش می‌دهد.

شوارتز موافق است. او می‌گوید: «اگر جهان فقط به یک شکل از انرژی همجوشی اجازه دهد که وجود داشته باشد، عجیب است. او می‌گوید که این تنوع مهم است، زیرا در غیر این صورت صنعت خطر کشف علم را تنها برای پشت سر گذاشتن خود به گوشه‌ای غیراقتصادی دارد. هم شکافت هسته‌ای و هم پانل‌های خورشیدی دوره‌های آزمایشی مشابهی را پیش از این در مسیرهای فناوری خود پشت سر گذاشتند. با گذشت زمان، هر دو در طرح‌های واحدی همگرا شدند – فتوولتائیک‌ها و راکتورهای عظیم آب تحت فشار که در سراسر جهان دیده می‌شوند – که در سرتاسر جهان ساخته شدند.

با این حال، برای ادغام، اول از همه: علم. ممکن است به این زودی ها کار نکند. شاید 30 سال دیگر طول بکشد. اما وارد، علی‌رغم احتیاط‌اش در مورد محدودیت‌های همجوشی در شبکه، هنوز فکر می‌کند که این تحقیق در حال حاضر هزینه‌های خود را می‌پردازد، و پیشرفت‌های جدیدی در علوم پایه و ایجاد مواد جدید ایجاد می‌کند. او می‌گوید: «هنوز فکر می‌کنم کاملاً ارزشش را دارد.