پس از دور زدن ماه در سه هفته گذشته، کپسول اوریون ناسا صبح دیروز در سواحل باخا کالیفرنیای مکزیک در نزدیکی جزیره گوادالوپ، زیر چتر نجات فرود آمد، که نشان دهنده پایان اولین ماموریت بزرگ ماه برنامه آرتمیس است. سپس اوریون توسط خدمه بازیابی به بندر سن دیگو فرستاده شد و در چاه کشتی نیروی دریایی USS حمل شد. پورتلند. با وجود آرتمیس 1 در کتاب‌ها، ناسا عملکرد کپسول را مورد بررسی قرار می‌دهد و مطمئن می‌شود که برای سفرهای خدمه آتی به ماه، از جمله فرود بسیار مورد انتظار ماه در سال 2026، ایمن است.
بیل نلسون، رئیس ناسا پس از سقوط اوریون گفت: «این یک دستاورد تاریخی است، زیرا ما اکنون با نسل جدید به اعماق فضا برمی‌گردیم». «این یک روز تعیین کننده است. این یکی از فناوری‌های جدید، نسل جدید فضانوردان، چشم‌اندازی برای آینده است.»
در طی فرود روز یکشنبه، سه چتر نجات به طور کامل باد شدند و ترمز فضاپیما را گرفتند تا سرعت آن از 25000 مایل در ساعت به 20 مایل در اتمسفر کاهش یابد. اما اکنون تیم Artemis تمام معیارهای کپسول را با جزئیات مطالعه خواهد کرد. ابتدا به این موضوع می پردازیم: آیا سپر حرارتی کار خود را در دفع گرما و مراقبت از پالس گرما انجام داده است به طوری که فشار داخلی کابین در زم، که فضانوردان در آنجا هستند در حد متوسط 70 درجه باقی بماند؟ سارا دسوزا، معاون مدیر سیستم ها در مرکز تحقیقات ایمز ناسا که به توسعه سیستم حفاظت حرارتی Orion کمک کرد، می گوید.
این سپر حرارتی فرسایشی از بلوک‌های متصل ضخیم از یک ماده رزین اپو،ی به نام Avcoat تشکیل شده است که با تحمل دماهای سوزان تا 5000 درجه فارنهایت، تقریباً نصف دمای سطح خورشید، می‌سوزد. او می‌گوید، آنها می‌خواهند مطمئن شوند که “ما طرحی داریم که انسان را ایمن نگه می‌دارد.”
نلسون نیز در یک کنفرانس مطبوعاتی پس از سقوط هواپیما بر ایمنی و قابلیت س،ت انسان تاکید کرد. او گفت: «این بار ما به ماه برمی گردیم تا زندگی ،، کار ،، اختراع، خلق ، را بیاموزیم تا برای کاوش بیشتر به کیهان برویم. برنامه این است که در اوا، دهه 2030 و حتی فراتر از آن، با انسان‌ها به مریخ برویم.»
در ابتدا قرار بود اوریون در سواحل سن دیگو به پایین پرتاب شود، اما پیش‌بینی آب و هوا در آنجا ممنوع شد و مدیر پرواز مسیر آن را تنظیم کرد. این انعطاف‌پذیری به لطف مانوری است که تیم تلاش کرد به نام ورود مجدد «پرش»، که در آن جبار بخشی از اتمسفر را به ارتفاع حدود 40 مایلی فرود می‌آورد، سپس مانند سنگریزه‌ای که از یک حوض عبور می‌کند به سمت بالا و جلو می‌پرد و سپس وارد آب می‌شود. جو برای خوبی این نوع ورود مجدد نیز به کاهش سرعت فضاپیما کمک می کند.
ورود مجدد، Orion را به 0.02 درجه از زاویه پرواز برنامه ریزی شده تیم رساند، و فرود آمدن به اقیانوس نزدیک به bullseye بود، در حدود 2 مایل دریایی از محل فرود هدفش. هنگامی که ناودان ها به پایین فرو رفتند، هر پنج کیسه بالون مانند باد شدند و اوریون را در آب ایستاده نگه داشتند. مقامات ناسا و نیروی دریایی در تیم بازیابی – در هلیکوپتر و قایق – سپس رویکرد خود را انجام دادند و برای بازیابی فضاپیما و قرار دادن آن در شکم USS آماده شدند. پورتلند برای بازگشت به ساحل
منبع: https://www.wired.com/story/nasa-orion-moon-capsule-is-back-what-happens-next/