مزارع جهان به فسفر چسبیده اند. این یک مشکل است

دانشمندان بوده اند با اشاره به چرخه فسفر “ش،ته”. برای بیش از یک دهه: بشریت مقادیر زیادی از این ،صر را کشف کرده است که به جای بازگشت به زمین های زراعی، در آبراهه ها می پیچد.

مشکل به چرندیات ختم می شود. مردم و دام ها محصولات کشاورزی را می خورند و در نتیجه فسفر دفع می کنند. (یک محقق دانشگاه آیووا مح،ه کرد که دام های این ایالت باری از فضولات تولید می کنند که معادل یک کشور است. 168 میلیون نفر.) اما بیشتر آن دوباره به تغذیه گیاهان ختم نمی شود. تصفیه ، می تواند ، یا کود را به حالت کود درآورد، اما حمل و نقل و تصفیه آن اغلب غیرعملی است، بنابراین ممکن است در آن بنشیند. انبارها و “پشته های خشک” بدون فرصتی برای تقویت محصول دیگر.

یا سیستم ممکن است نشتی داشته باشد: فاضلاب، مخازن سپتیک، ذخایر، و خاک فرسایش یافته فسفر را به اقیانوس ها و رودخانه ها می ریزند، جایی که رقیق می شود و در عین حال آن ا،یستم ها را ت،یب می کند. به ،وان مثال، رواناب فسفر باعث ایجاد شکوفه های مضر جلبکی می شود که علف های دریایی فلوریدا را از بین برده و هزاران ، دریایی را گرسنگی می کشند.

مدل Demay مشخص کرد که در یک بازه زم، 67 ساله، انسان تقریبا یک پمپاژ کرده است میلیارد تن فسفر تجدید ناپذیر در سیستم های غذایی ارقام تیم او برگرفته از داده های آماری از سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد. داده‌های جه،، تفکیک‌شده بر اساس کشور، عملکرد کشاورزی – مانند میزان گندم کشت شده، یا تعداد کل خوک‌ها و ،ها – را از سال 1961 تا 2017 گزارش ،د. (داده‌ها از 1950 تا 1961 از دیگر مجموعه های داده.)

تیم او همچنین روند استفاده را ش،ت. در سال 2017، اتکای اروپای غربی، آمریکای شمالی و آسیایی به نزدیک به 60 درصد از کل فسفر آماده گیاهی موجود در خاک هر منطقه رسید. برزیل، چین و هند به سرعت استفاده از آنها را به 61، 74 و 67 درصد افزایش می دهند. اعداد فرانسه و هلند دیگر در حال افزایش نیستند، زیرا افزایش یافته اند مقداری استفاده را جایگزین کرد سنگ فسفات با کود دامی؛ اکنون آنها تقریباً 70 و 50 درصد هستند. با این حال، در کشورهای آفریقایی مانند زیمبابوه، کمبود فسفر خاک وجود دارد بازده محصول را محدود می کند. ،ن Demay استفاده از کودهای معدنی در زیمبابوه را بین 20 تا 30 درصد تعیین می کند که حتی کمتر از میانگین 32 درصد برای کل آفریقا است.

به نظر السر، این یک نابرابری جه، را روشن می کند: کشورهای فقیرتر به کود بسیار کمتری دسترسی دارند، علیرغم نیاز بیشتر به کود. و کشورهای ثروتمند برای چندین دهه توانسته اند از ذخایر سنگی ذخیره کنند، در حالی که کشورهایی که با امنیت غذایی دست و پنجه نرم می کنند نمی توانند همین کار را انجام دهند.

این نگر،‌ها را در مورد اینکه چه ،ی آینده کود را کنترل خواهد کرد، ایجاد می‌کند. نزدیک به 75 درصد از ذخایر جهان در معادن مراکش و صحرای غربی قرار دارد. وقتی یک کالا در دست چند فرد قدرتمند تثبیت می شود، اقتصاددانان مضطرب می شوند. (اوپک تقریباً همان ،ری از نفت جهان را کنترل می کند، اما با 13 ایالات عضو.)

و کاملاً مشخص نیست که این منابع چقدر طول می کشد. در سال 2009، کوردل ،ن زد که یک لحظه “اوج فسفر” جه، ممکن است رخ دهد به محض سال 2030که باعث کاهش 50 تا 100 سال ذخایر خواهد شد. امروز، او و السر موافق هستند که اوج احتمالاً بعداً خواهد رسید، اگرچه پیش‌بینی زمان آن دشوار است، زیرا ممکن است تقاضا برای کاربردهای دیگر مانند باتری‌های لیتیوم آهن فسفات افزایش یابد. السر خاطرنشان می کند که تحلیل های جدید اکنون حدا،ر عرضه را در حدود 300 تا 400 سال نشان می دهد.