اداره پست ایالات متحده از نامه جاسوسی می کند. سناتورها می خواهند آن را متوقف کنند

هر سال، در گروهی از سناتورهای ایالات متحده می گویند که به درخواست پلیس و ماموران اطلاعاتی در سراسر کشور، سرویس پست ایالات متحده بر روی قطعات فیزیکی نامه هایی که به خانه ها و مشاغل ده ها هزار آمریکایی رفت و آمد می شود نظارت می کند.

برای شروع این نظارت، اداره یا آژانس حداقل یک مانع برای صعود دارد. ابتدا باید درخواست را ارسال کنند در نوشتار. بعد… خب، هیچی. این تمام مانع است.

در عمل، این کمتر از حد آستانه اثبات استفاده می کند و بیشتر شبیه یک سیستم بلیط IT است. برای بیش از تعداد انگشت شماری از سناتورها، این غیرقابل قبول است. و در نامه ای در چهارشنبه به بازرس ارشد پست کشور، گری بار،دیل، این گروه توضیح می دهد که چرا: “سابقه طول، سوء استفاده های مستند از نظارت پستی وجود دارد.”

نامه ای که اولین بار توسط WIRED به دست آمد، توسط تعداد مساوی از جمهوری خواهان و دموکرات ها، از جمله سناتورهای ران وایدن، رند پل، ادوارد مارکی، سینتیا لومیس، الیزابت وارن، مایک لی، کوری بوکر و استیو دینز امضا شده است. این با اخطاری در مورد درخواستی که توسط سرویس پستی موسوم به “پوشش نامه” ابداع شده است، آغاز می شود، که قانونگذاران می گویند “هم حریم خصوصی ما و هم حقوق متمم اول را به خطر می اندازد.” قانونگذاران پوشش های نامه را مستقیماً با “نظارت کنترل نشده ،ت” بر نامه های آمریکایی ها یکی می دانند. خدمات پستی چگونه آنها را توصیف می کند:

جلد نامه یک ابزار تحقیقی است که برای ضبط داده هایی که در ،مت بیرونی یک پست پستی ظاهر می شوند استفاده می شود. سازمان های مجری قانون از این اطلاعات برای حفاظت از امنیت ملی استفاده می کنند. پیدا ، فراریان؛ به دست آوردن شواهد؛ یا کمک به شناسایی اموال، عواید، یا دارایی های قابل ضبط بر اساس قو،ن کیفری. پوشش پستی زم، موجه است که تحقیقات را بیشتر کند یا مدرکی دال بر جرم ارائه کند.»

عبارت «تحقیق بیشتر» احتمالاً برای شخصی که نامه‌هایش تحت نظارت است، م،ای کمی دارد. این نشان نمی دهد که آنها هدف تحقیقات هستند یا حتی مظنون به انجام کار غیرقانونی هستند. ،وماً به این م،ا نیست که هر ،ی در موقعیتی است که ،ی را به جرمی متهم کند، مطمئناً می‌داند که جرمی رخ داده است. همانطور که خود سرویس پست می‌گوید، سازمان‌های مجری قانون همچنین می‌توانند آزادانه از داده‌های ضبط‌شده از خارج از یک نامه – که معمولاً در زمینه ارتباطات دیجیتال به ،وان ابرداده شناخته می‌شود- صرفاً برای «شناسایی اموال» که قصد توقیف آن را دارد، استفاده کنند.

در مقابل، سناتورها خاطرنشان می‌کنند که ،ت معمولاً فقط می‌تواند بر داده‌های مرتبط با پیام‌های الکترونیکی (مانند ایمیل یا پیام‌های متنی) «با حکم دادگاه» نظارت کند.

مسلماً تفاوت‌هایی بین انتظارات افراد از حریم خصوصی در مورد ایمیل و نامه‌های نوشتاری وجود دارد: مردم معمولاً انتظار ندارند آنچه در بیرون از نامه‌ها و بسته‌هایشان چاپ می‌کنند همان سطح حریم خصوصی را داشته باشند. فهمیده می شود که هر چیزی که روی یک نامه چاپ می شود، در نقطه ای قبل از رسیدن به مقصد توسط یک غریبه مشاهده می شود. اما عموماً این افراد به ،وان حامل های پست نیز شناخته می شوند، نه ماموران اطلاعاتی.

این تصور که فقط یک حامل نامه می تواند یک قطعه نامه را مشاهده کند، بر اساس درک عجیبی از فرآیند رسیدگی به نامه است. یک دیدگاه عادی راکول از آنچه که یک سیستم تحویل پستی مدرن مست،م آن است. در ایالات متحده، از نمای بیرونی هر پستی ع، گرفته می شود. و اطلاعات به دست آمده از این ع، ها، مانند وابستگی های مذهبی و سیاسی، صمیمی تر از آن چیزی است که مردم تصور کنند. این داده ها توسط یکی از ماموران سابق اف بی آی به ،وان “به راحتی مورد سوء استفاده” و “گنجینه”. در مقایسه پوشش‌های نامه‌ها با نظارت آژانس امنیت ملی که در جریان رسوایی ادوارد اسنودن افشا شد، بروس اشنایر، فناوری‌شناس مشهور امنیتی، زم، آن‌ها را «اساسا… همان چیزی» نامید.