سکته مغزی بازوی او را فلج کرد. این ایمپلنت به او اجازه می دهد دوباره از آن استفاده کند

جیسون کارمل، عصب‌شناس سیستم حرکتی در دانشگاه کلمبیا که در این مطالعه شرکت نداشت، می‌گوید: «این بسیار هیجان‌انگیز است. “این یک راه درم، بالقوه را برای افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن باز می کند که قبلا هرگز نداشته ایم.”

سکته مغزی شایع ترین علت ناتو، در بزرگسالان است. در سراسر جهان، از هر چهار نفر یک نفر بالای 25 سال در طول زندگی خود دچار یک نفر می شوند و سه چهارم آنها نقص حرکتی پایدار در بازو و دست خود خواهند داشت.

سکته مغزی زم، اتفاق می‌افتد که جریان خون در مغز مسدود می‌شود یا زم، که یک رگ خونی می‌،د. بسته به شدت آسیب مغزی و محل وقوع آن، سکته مغزی می تواند باعث اختلالات خاصی مانند فلج، ضعف یا مشکلات در صحبت ،، تفکر یا حافظه شود.

افراد مبتلا به فلج ناشی از سکته مغزی نمی توانند عضله یا گروه خاصی از عضلات را به طور داوطلبانه حرکت دهند. وقتی بخشی از مغز که حرکت را کنترل می کند آسیب ببیند، در انتقال پیام بین مغز و ماهیچه ها اختلال ایجاد می کند. بیمار، که بهبود می یابند اغلب این کار را در چند ماه اول پس از سکته انجام می دهند. پس از شش ماه، شانس کمی برای بهبود بیشتر وجود دارد. این مرحله مزمن سکته مغزی است که اثرات آن معمولا دائمی است.

هم رن،یک و هم بیمار دیگر در این مرحله بودند و محققان می‌خواستند ببینند که آیا می‌توانند از جریان الکتریکی ملایمی استفاده کنند که به مکان‌های دقیق نخاع برای بازگرداندن عملکرد به عضلات بازو و دست منتقل می‌شود یا خیر. طناب نخاعی لوله طول، اعصاب در پشت است که پیام ها را از مغز به بقیه بدن منتقل می کند.

تحریک نخاع در حال حاضر به ،وان یک درمان برای درد استفاده می شود و در سال 2018، جداگانه، مجزا پژوهش تیم ها مجموعه‌ای از مقالات منتشر کرد که نشان می‌داد به تعداد انگشت شماری از بیماران فلج ناشی از ضایعات نخاعی اجازه می‌دهد برای اولین بار پس از سال‌ها مستقل بایستند و با وسایل کمکی راه بروند. اما تحریک نخاع برای بهبودی اندام فوق، تا حد زیادی ناشناخته مانده است.

در جدیدترین مطالعه، جراحان یک جفت الکترود ف،ی نازک شبیه نودل اسپاگتی را در امتداد ناحیه فوق، نخاع در گردن کاشته‌اند تا جمعیت‌هایی از اعصاب را که عضلات بازو و دست را کنترل می‌کنند، هدف قرار دهند. کابل های الکترود به بیرون از پوست هدایت شدند و به یک سیستم تحریک در آزمایشگاه متصل شدند.

روزی که محققان تحریک الکتریکی را روشن ،د، رن،یک توانست دست چپ خود را به طور کامل باز و بسته کند – کاری که قبلاً نمی توانست انجام دهد. او می گوید: «همه اشک می ریختیم. “من دستم را به روشی باز می کردم که تقریباً یک دهه بود ندیده بودم.”

طی چهار هفته، رن،یک و بیمار دیگر یک سری آزمایشات آزمایشگاهی را انجام دادند. (بیمار دوم، زنی 47 ساله با نقص شدید تر، سه سال قبل دچار سکته مغزی شده بود.) آنها کارهایی مانند جابجایی بلوک ها، برداشتن تیله ها، گرفتن قوطی سوپ و باز ، قفل را انجام دادند. در حالی که رن،یک نسبت به بیمار دیگر بهبود بیشتری نشان داد، این تحریک قدرت، دامنه حرکت و عملکرد بازو و دست را در هر دو زن افزایش داد. وقتی دستگاه روشن بود، رن،یک می‌گوید که می‌توانست ،زش خفیفی را در بازوی خود احساس کند، اما آسیبی به آن وارد نشد.