کارگران از راه دور جهان، متحد شوید!

توده هایی که افرادی که در طول همه‌گیری به کار دورافتاده یا ،یبی می‌پردازند، متوجه این واقعیت می‌شوند که زایمان با واسطه زوم آن چیزی نیست که وعده داده شده بود. به‌جای رهایی از مشقت‌های غیرضروری، خواسته‌هایشان برای زمان زیاد شده است، آنها احساس می‌کنند دائماً در حال آماده‌باش هستند، و برخی نمی‌توانند این احساس را که بیش از همیشه با دستمزد کمتر کار می‌کنند، از بین ببرند.

آنها درسی را تجربه می کنند که همه ،، که تا به حال از دستگاه های به اصطلاح صرفه جویی در نیروی کار استفاده کرده اند به روش سختی یاد گرفته اند: انتظارات برای پر ، شکاف های باقی مانده در زمان پس انداز افزایش می یابد. ،ن همیشه این را به شدت احساس کرده اند. اگر ماشین لباسشویی در شستن لباس‌ها صرفه‌جویی می‌کرد، باید آن زمان را با نمایش‌های دیگری از فداکاری به خانواده‌تان پر کنید. زوم هم فرقی نمی کند: ساعتی که در رفت و آمد بدون حقوق خود صرفه جویی می کنید اکنون ساعتی است که می توان با یک جلسه بیهوده پر شود.

کمی عقب نشینی لازم است، زیرا در طول سه سال گذشته بسیاری از مردم اغلب کار از راه دور را به ،وان یک کالای ذاتی تلقی کرده اند. مدیران و رؤسایی که تا آسمان بلند فریاد می زدند که چگونه کار از راه دور به تمدن پایان می دهد، مطمئناً هیچ کاری ن،د. صدمه این تصور که می تواند ضربه ای قدرتمند علیه استثمار سرمایه داری باشد. اگر آنها را تا این حد دیوانه می کرد، مطمئناً انقلابی بود. اما اینطور نیست. سرمایه‌داری نیز مانند انتظارات، گسترش می‌یابد تا تمام فضای موجود را پر کند، و هر چیزی را که پیش از آن است انتخاب می‌کند. کار از راه دور فرقی نمی کند، و اگر مراقب نباشیم، فناوری که این امکان را فراهم می کند، دیوار متخلخل بین خانه و محل کار را از بین می برد.

بیماری همه گیر فاش شد که بسیاری از کارها، به ویژه کارهای یقه سفید، را می توان از راه دور انجام داد – یا حداقل زمان کمتری را در محل مورد نیاز از آنچه ما تصور می کردیم، می طلبید. برای کارمندان معلول، این یک مکاشفه بسیار قدرتمند بود. به طوری که اغلب به دلیل ناتو، درک شده خود در حضور مداوم در یک دفتر از کار خودداری می ،د، ناگهان در یک آزمایش جه، شرکت ،د که نشان می داد تقریباً همه می توانند کار خود را با دورکاری به خوبی انجام دهند. انعطاف‌پذیری، کنترل، امکانات رفاهی خانه، توانایی برقراری تعادل آسان‌تر بین نیازهای متقابل کار و خانواده، و امکان اجتناب از ساعت‌ها نشستن در بزرگراهی که به پارکینگ تبدیل شده است؟ کار از راه دور برای همه مزایایی دارد.

اما این مزایا در حال از بین رفتن هستند. جلساتی که باید ایمیل می شدند، به تماس های زوم بی پایان تبدیل می شوند. از یکی از دوستان خواسته شد که در یک جلسه آماده سازی فنی بدون دستمزد و یک ساعته برای ارائه یک سخنر، مهمان از راه دور شرکت کند. قبلاً برای ظاهر شدن او فقط به 10 دقیقه غر زدن نیاز داشت. هنجارهای نوظهور برای تماس‌های ویدیویی از شما می‌خواهد که همیشه در صندلی خود بم،د و مزایای نزدیک بودن به آشپزخانه برای نوشیدن یک فنجان قهوه را نفی می‌کند.

اما ممکن است بدتر هم شود. زم، که در طول همه‌گیری همه‌گیر، ک،‌های کالج خود را از راه دور تدریس می‌کردم، در برابر استفاده از نرم‌افزاری مانند Proctorio که ادعا می‌کرد برای تشخیص تقلب بر «یادگیری ماشینی و فناوری‌های پیشرفته تشخیص چهره» تکیه می‌کرد، مقاومت می‌کردم. در عمل این به م،ای ردیابی کره چشم شاگردانم بود که شبیه یک ظلم کافکایی غیرقابل درک بود. من از دانش آموزانم می خواستم که وقت و توجه خود را به من بدهند، زیرا دنیا در حال سوختن است. من قصد نداشتم که بخواهم وب‌کم‌هایشان روشن شود تا پروکتوریو بتواند بر هر حرکت آن‌ها نظارت داشته باشد. شباهت زیادی با یک نرم افزار چینی به نام DiSanZhiYan یا چشم سوم ندارد که فعالیت مرورگرها را رصد می کند و گزارش هایی را برای مدیران در مورد زمان صرف شده برای تماشای رسانه های اجتماعی، سرویس های پخش جری، یا حتی وب سایت های جستجوی کار تهیه می کند.

در حالی که بسیاری از مدیران در برابر فشار برای تبدیل کار از راه دور به حالت عادی مقاومت می کنند، لازم به یادآوری است که اگر در این نبرد ش،ت بخورند، اراده برای بازپس گیری هر قدرتی که فکر می کنند در حال از دست دادن هستند، به این ابزارهای نظارتی و فرزندان ناگزیر بدتر آنها روی بیاورند.

همه‌گیر شدن و کار از راه دور، راه‌حل‌گرایی تکنولوژیکی را توربوشارژ کرد، و این تصور را برای ما ایجاد کرد که زوم به تنهایی می‌تواند به ما اجازه دهد تا همه چیزهایی را که تقاضاهای روزافزون دفتر از ما می‌دزدید، پس بگیریم. متأسفانه، پیشی گرفتن از سرمایه داری به چیزی بیش از یک ترفند عجیب نیاز دارد که روسا از آن متنفرند. ما باید از این باور که تکنولوژی، به خودی خود، ما را رها خواهد کرد، دست برداریم و در عوض از قدرت جمعی خود برای شکل دادن به نحوه استفاده از فناوری استفاده کنیم. که نیاز به سازماندهی دارد.