در نهایت، لمپرهای دریایی “زشت” کمی احترام می گیرند

این داستان در اصل ظاهر شد Yale Environment 360 و بخشی از میز آب و هوا همکاری

«هزاران لامپر دریایی از بالادست عبور می‌کنند [on the Connecticut River] هر ساله. این یک شکارچی است که ماهیگیری قزل آلای دریاچه دریاچه های بزرگ را از بین برد. [Lampreys] به م،ای واقعی کلمه زندگی ماهی های میزبان خود، ی،ی ماهی های کوچک مقیاس مانند قزل آلا و سالمون را می مکند. از نردبان های ماهی باید برای کم ، لامپری استفاده شود.» بنابراین سرمقاله Eagle-Tribune لارنس، ماساچوست، در 15 دسامبر 2002.

اگر این درست است، چرا این چشمه ماهی قزل آلا نامحدود – م،ع اصلی کشور برای ماهی قزل آلا و ماهی قزل آلا – به شهر ویلتون، کانکتیکات، و یک گروه زیست محیطی به نام Save the Sound در پروژه ای کمک می کند که 10 مایل زیستگاه تخم ریزی لامپری دریایی را در این منطقه بازیابی می کند. رودخانه نورواک که به لانگ آیلند ساوند می ریزد؟

چرا در تابستان امسال اولین بازدهی بزرگ از لامپرهای انبار شده اقیانوس آرام – گونه‌ای شبیه به لامپرهای دریایی – از رمپ‌های لمپری طراحی‌شده ویژه در سدهای رودخانه کلمبیا بالا می‌روند و به زیستگاه تخم‌ریزی تاریخی در اورگان، واشنگتن و آیداهو می‌رسند؟

و چرا وقتی کانال ترنرز فا، روی رودخانه کنتیکت در سپتامبر کشیده می‌شود، سازمان حفاظت از رودخانه کنتیکت، انجمن حوضه رودخانه فورت و مدرسه محیط زیست Biocitizen لاروهای لامپر دریایی سرگردان را نجات خواهند داد؟

پاسخ بیداری اکولوژیکی است – درک تدریجی این که، اگر کل طبیعت خوب باشد، هیچ بخشی نمی تواند بد باشد. در زیستگاه بومی خود، لامپرهای دریایی “گونه های کلیدی” هستند که از ا،یستم های آبی و زمینی وسیع حمایت می کنند. آنها غذای ،ات، ،چنگ ها، ماهی ها، لاک پشت ها، راسوها، سمورها، کر، ها، حواصیل ها، ماهی ها، عقاب ها، و صدها شکارچی و لاشخور دیگر را تامین می کنند. لاروهای لامپری که در بستر نهر جاسازی شده‌اند، کیفیت آب را با تغذیه فیلتر حفظ می‌کنند. و با آزاد ، فرمون، بالغین تخم‌ریزی را از دریا جذب می‌کنند. از آنجایی که ،ات بالغ پس از تخم ریزی می میرند، در سرچشمه های استریل مواد مغذی دریا را تزریق می کنند. هنگامی که لانه های دریایی لانه های مش، خود را می سازند، گل و لای را از کف رودخانه پاک می کنند و زیستگاه تخم ریزی برای تعداد بی شماری از ماهی های بومی، به ویژه قزل آلا و سالمون فراهم می کنند.

مشاور محیط‌زیست استفان گفارد، که سابقاً رئیس ماهی‌های آندروموس کانکتیکات بود، لامپرها را «مهندسین محیط‌زیست» می‌خواند که برای ا،یستم‌های بومی مانند بیش‌سوارها مهم هستند.

لامپرهای دریایی که حدود 340 میلیون سال سن دارند، برای تخم ریزی به آب شیرین سرد و آزاد وابسته هستند. آنها ماهی های بی استخوان، بی آرواره و مارماهی مانند با باله های گوشتی هستند. آنها مایعات بدن ماهی های دیگر را از طریق دیسک های مکش دند، است،اج می کنند. هم لامپرهای دریایی و هم لامپرهای اقیانوس آرام به طور گسترده مورد توهین قرار می‌گیرند، زیرا آنها را “زشت” می‌دانند و به این دلیل که لامپرهای دریایی ماهی‌های بومی در دریاچه‌های بزرگ بالایی را هنگامی که از طریق کانال‌های ساخته شده توسط انسان به آن آب‌ها دسترسی پیدا ،د، نابود ،د، به احتمال زیاد کانال ولند که نیاگارا را دور زد. سقوط. هنگامی که به آنجا رسیدند، تقریباً ماهیگیری با ارزش تجاری و ورزشی را برای ماهی قزل آلای دریاچه ای (بزرگترین گونه ذغال سنگ، نه یک قزل آلای واقعی مانند رنگین کمان، قیچی و قهوه ای) از بین بردند.

در دهه 1960، لمپرهای دریایی غیربومی میزان مصرف تجاری سالانه ماهی قزل آلای دریاچه در دریاچه های بزرگ را از حدود 15 میلیون پوند به نیم میلیون پوند کاهش دادند. در سال 1955، کانادا و ایالات متحده کمیسیون شیلات دریاچه های بزرگ را تأسیس ،د که لامپرها را با موانع، تله ها و سم لارو انتخابی قابل توجهی به نام TFM کنترل می کند. هزینه کنترل لامپری 15 تا 20 میلیون دلار در سال است. و بدون آن، بازیابی مداوم ماهی قزل آلای دریاچه غیرممکن خواهد بود و جمعیت سایر ماهی های ورزشی سقوط می کند.